Gümüşhane’nin dağ köylerinden yükselen ses artık yalnızca bir serzeniş değil; veriye dayalı, belgelenmiş ve çözüm önerileriyle güçlendirilmiş bir çağrıya dönüştü.

Gümüşhane’nin dağ köylerinden yükselen ses artık yalnızca bir serzeniş değil; veriye dayalı, belgelenmiş ve çözüm önerileriyle güçlendirilmiş bir çağrıya dönüştü. Yazar, Yüksek Makine Mühendisi ve Yenilenebilir Enerji Uzmanı Burhan Gül tarafından hazırlanan “Gümüşhane Köylerimizin Sorunları ve Çözüm Önerileri” başlıklı kapsamlı saha çalışması, kırsalda yıllardır çözümsüz kalan yapısal sorunları tüm boyutlarıyla ortaya koydu.

29 Kasım – 8 Aralık 2025 tarihleri arasında Google Form üzerinden yürütülen çalışmaya 87 kişi, 55 köy ve mahalleden katılım sağladı. Katılımcıların yüzde 75’inin 36 yaş üzeri olması, sorunların yeni değil, uzun yıllardır birikerek derinleştiğini gözler önüne serdi. En yoğun katılım ise Merkez, Şiran ve Torul ilçelerinden geldi.

Anket sonuçlarına göre köylerin en acil sorunu içme suyu. Katılımcıların yüzde 55’i, su sorununu ilk sıraya koydu. Bazı köylerde yaz aylarında haftalarca su akmadığı, vatandaşların hâlâ bidonlarla su taşımak zorunda kaldığı ifade edildi.

Bir katılımcının sözleri durumu özetledi:
“2025 yılında hâlâ sırtımızda bidonla su taşıyoruz. Bu sadece susuzluk değil, insanlık ayıbıdır.”

Ulaşım ve yol problemi de en az su kadar hayati bir sorun olarak öne çıktı. Katılımcıların yüzde 62’si, özellikle kış aylarında köy yollarının kapanması nedeniyle ambulansların ulaşamadığını, çocukların okula gidemediğini ve köylerin adeta dünyadan koptuğunu belirtti.

“Yol var diyorlar ama bizim için yok. Kış gelince köy dünya ile bağını koparıyor” ifadesi, yaşanan fiziki ve sosyal kopuşu açıkça ortaya koyuyor.

Araştırmanın çarpıcı başlıklarından biri de iletişim altyapısı oldu. Katılımcıların yüzde 58’i, telefon ve internet erişiminin ya çok zayıf ya da tamamen olmadığını belirtti. Bu durum; öğrencilerin eğitimden kopmasına, acil durumlarda iletişimsizliğe ve gençlerin köylerine dönmek istememesine neden oluyor.

Raporda yalnızca altyapının değil, sosyal yaşamın da çöktüğü vurgulandı. Birçok köyde sağlık ocağı bulunmuyor, okullar kapalı, sosyal alanlar yok. Hatta bazı köylerde imam bulunamadığı için cenazelerin geciktiği ifade ediliyor.

Bir katılımcının şu sözleri kırsal yalnızlığı özetliyor:
“Köyde yaşamak artık yalnızlık demek.”

Tapu ve imar sorunları ise köylerin geleceğini doğrudan etkiliyor. Hisseli tapular ve bürokratik engeller nedeniyle vatandaşlar kendi arazilerinde ev dahi yapamıyor. Bu durum gençlerin köye dönüşünü engelliyor, köyler hızla yaşlanıyor.

“Kendi toprağımızda misafir gibiyiz” ifadesi, sorunun boyutunu net şekilde ortaya koyuyor.

Artan mazot, yem ve gübre maliyetleri nedeniyle tarım ve hayvancılık sürdürülemez hale gelmiş durumda. Üreticinin üretimden kopması, yalnızca ekonomik değil, aynı zamanda ciddi bir sosyal çözülmeye işaret ediyor.

Çalışmayı benzerlerinden ayıran en önemli unsur ise yalnızca sorunları tespit etmekle yetinmemesi. Raporda kısa, orta ve uzun vadeli somut çözüm önerileri de yer alıyor.

Kısa vadede: Acil su temini, geçici iletişim çözümleri ve yol güvenliği önlemleri
Orta vadede: Köy bazlı altyapı planları, tapu ve imar sorunları için özel çalışma grupları, kooperatifleşme ve mobil sağlık- eğitim hizmetleri
Uzun vadede: Köye dönüş modeli, yenilenebilir enerji projeleri, dijital köy uygulamaları ve entegre kalkınma planları
Bu Bir Şikâyet Değil, Bir Çağrı
Hazırlanan çalışma bir yakınma metni değil; yetkililere, kurumlara ve kamuoyuna yöneltilmiş güçlü bir çağrı niteliği taşıyor. Gümüşhane’nin köyleri yardım değil; adalet, planlama ve sürdürülebilir çözümler talep ediyor.

“Köyler yalnız bırakılırsa şehirler de ayakta kalamaz” gerçeği, bu raporla bir kez daha somut verilerle ortaya konulmuş durumda.

Burhan Gül’ün hazırladığı bu çalışma, bir yurttaşın sorumluluk alarak ortaya koyduğu önemli bir toplumsal belge niteliği taşıyor. Gümüşhane’nin köylerinden yükselen ses artık kayıt altında. Şimdi sıra, bu sesi duymakta ve gereğini yapmakta.